De verklaring hiervoor is vrij eenvoudig, maar misschien verrassend voor mensen die denken dat de aarde plat is. De aarde is namelijk een bol, en als je ver op het zuidelijk halfrond staat, kijk je feitelijk "op z’n kop" naar de maan.

Nederland ligt rond 53 graden noorderbreedte. Als we naar een plek op 53 graden zuiderbreedte kijken, vinden we alleen het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika, zoals Punta Arenas of Río Grande. Stel je voor dat je in Utrecht ondersteboven staat tijdens volle maan; je zou dan de maan zien zoals men die ziet in de genoemde Zuid-Amerikaanse steden.

Hoe je ook kijkt, je ziet altijd dezelfde kant van de maan. Dit komt doordat de maan even lang over een omwenteling om zijn as doet als over een omloop rond de aarde. Dit verschijnsel noemen we synchrone rotatie.

Lees ook: astronomisch getij

De zwaartekracht van zowel de maan als de aarde heeft invloed op elkaar, en door deze getijdenkrachten is de synchrone rotatie in de loop van de tijd ontstaan. Synchrone rotatie is overigens niet uniek in ons zonnestelsel. De grote Galileïsche manen van Jupiter, Io, Europa, Callisto en Ganymedes, hebben ook allemaal een synchrone rotatie met hun moederplaneet. en de maan Titan van Saturnus vertoont eveneens dit verschijnsel.