Dat we twee keer een volle maan hebben in een maand komt niet vaak voor. Dat beide manen ook een supermaan zijn is nog iets zeldzamer. Op 1 en 31 augustus hebben we een volle maan. Wanneer de afstand tussen de maan en de aarde kleiner is dan de gemiddelde afstand van 384.472 kilometer spreken we van een supermaan. Op 31 augustus is de afstand tussen de maan en de aarde 357.341 kilometer. Het is het moment dat de maan dit jaar het dichtst bij de aarde staat.

Lees hier meer over supermanen.

Oppositie is een term die we in de astronomie vaak gebruiken. Het betekent dat de aarde precies tussen de zon en een planeet in staat. De planeet en de zon staan vanaf de aarde gezien precies in een hoek van 180 graden. Alleen buitenplaneten , planeten die verder van de zon staan dan de aarde, kunnen in oppositie staan.

Tijdens een oppositie is de planeet vanaf de aarde het best waarneembaar, Op 27 augustus staat Saturnus in oppositie. De planeet is dat heel de nacht zichtbaar en lijkt feller en groter dan ook. Overigens is de geringde planeet Saturnus ook in de weken voor en na de oppositie te zien.

Wanneer de zon precies tussen een planeet en de aarde staat is er sprake van een conjunctie. In dit geval is de planeet niet zichtbaar vanaf de aarde.

Is het je wel eens opgevallen dat sterren vaak twinkelen aan de hemel en niet constant ‘schijnen’. Planeten daarentegen zien er veel stabieler uit en flonkeren bijna niet. Dit komt door de aardse atmosfeer en het feit dat sterren staan zo enorm ver van de aarde af staan dat de lichtpuntjes niet veel meer zijn dan een speldenprik. Zelfs door een telescoop wordt dat niet anders en springen de sterren in het beeld. 

Onze atmosfeer bestaat uit verschillende lagen waarin de luchtdichtheid en de temperatuur niet altijd hetzelfde is. Hierdoor is de atmosfeer turbulent en beweegt de lucht. Door deze verplaatsende luchtbellen wordt het licht van de sterren gebroken en dat leidt tot variatie in de helderheid.  

Planeten staan veel dichterbij dan de sterren. Het gereflecteerde licht van een planeet is geen speldenprik, maar meer een klein schijfje dat uit veel meer lichtpuntjes bestaat. Het licht dat we van een planeet zien afkomen is hierdoor minder gevoelig voor de effecten van onze atmosfeer omdat het veel egaler is. Soms als een planeet laag bij de horizon staat zien we het licht wel wat twinkelen. Het licht moet dan een langere weg door de atmosfeer afleggen waardoor de invloed van de atmosfeer groter is. Om dezelfde reden zie je dit effect ook bij sterren. Sterren die lager aan de hemel staan twinkelen meer dan de sterren die recht boven je staan. 

Als je van buiten de atmosfeer naar sterren kijkt zie het geflikker niet. 

Rond 13 augustus is er weer een aanzienlijke kans op vallende sterren te zien. De meteorenzwerm  Perseïden trekt langs de aarde en dat kan in de nacht wel 40 tot 50 vallende sterren opleveren. Samen met niet periodieke meteoren is er zelfs kans op 50 tot 60 meteoren. Het hoogtepunt is in de nachten tussen 2 en 4 uur. De maan zal niet echt storen omdat deze maar voor 10 procent verlicht is.

Lees hier alle achtergronden over de Perseïden.