Weerfenomenen die een naam hebben: dat is niks nieuws onder de zon. De bekendste namen zijn natuurlijk die van tropische stormen en orkanen. Ook veel terugkerende weerfenomenen hebben een naam. De meest bekende daarin zijn de diverse winden die op aarde voorkomen, zoals de Mistral en Sirocco.

Weerfenomenen met een korte levensduur, zoals onweersbuien, krijgen normaalgesproken nooit een naam. Maar in Australië hebben ze een veelvuldig terugkerend fenomeen: een onweersbui die in het Australische voorjaar vrijwel dagelijks ontstaat op de Tiwi-Eilanden. 

De onweersbui was er zo regelmatig te vinden dat piloten die tijdens de Tweede Wereldoorlog van Darwin naar Papoea Nieuw Guinea vlogen het gebruikten als een herkenningspunt om de vliegroute te bepalen. De piloten gaven deze vrijwel dagelijkse bui een naam: Hector.

Elk jaar, in de periode september tot en met december, ontstaat vrijwel dagelijks een flinke onweersbui op de Tiwi-Eilanden. Vrijwel elke middag, rond de klok van 15:00 uur, bollen de stapelwolken boven de Tiwi-Eilanden flink op en ontstaat in een rap tempo een flinke onweersbui.

In deze tijd van het jaar wordt de lucht nabij het aardoppervlak snel warmer onder invloed van de sterker wordende zon op het zuidelijk halfrond. De grote hoeveelheid water rond de eilandengroep zorgt voor de brandstof van de bui. Zeer onstabiele lucht van het Australisch continent stroomt vervolgens over die warme vochtige lucht boven het zeewater heen. Dagelijkse effecten door zeewind en het lokale landschap zorgen ervoor dat steeds rond dezelfde tijd buien ontstaan boven de Tiwi-Eilanden.

De onweersbuien die vrijwel dagelijks ontstaan boven de Tiwi-Eilanden reiken soms tot wel meer dan 16 kilometer hoogte. Er zit ontzettend veel water in deze buien, wat natuurlijk de nodige hoeveelheid regen oplevert. Ook is deze dagelijkse gast van enorme afstanden te zien door de grote hoogte van de wolkentoppen.

Op satellietfoto's is deze onweersbui regelmatig te zien als een 'bommetje' die afgaat. Kleine stapelwolken 'borrelen' op boven de eilandengroep totdat uiteindelijk één stapelwolk ontploft tot zware onweersbui. Dit gebeurt in een razend tempo en er ontstaat vervolgens een flinke paddenstoelwolk. Het lijkt net een atoombom die tot ontploffing komt.

Het typische van deze onweersbui is dat Hector net zo snel weer instort als hij tot ontwikkeling is gekomen. De koude lucht die tijdens het ontstaan in de bui is verzameld, stort met een hoog tempo weer terug richting het aardoppervlak, waardoor koude lucht zich rondom de bui uitspreid over het aardoppervlak. Bewolking, alsof er een kringel in het water ontstaat, schiet onder de onweersbui vandaan.

Foto omslag: Adobe Stock / SJM 51