Deze slurfjes of tuba’s kunnen ontstaan in buien-situaties waarbij de wind onderin de atmosfeer sterk verandert van richting over een korte afstand. Dit gebeurt bijvoorbeeld in een convergentiezone, een strook waar twee luchtstromen tegen elkaar botsen en waar vaak ook buien ontstaan.

In deze zone ontstaat een draaiende luchtbeweging. Wanneer daarboven een zware bui aanwezig is met een sterke opwaartse luchtstroom wordt de draaiende luchtbeweging uitgerekt. Hierdoor neemt de rotatiesnelheid toe. Het is vergelijkbaar met een kunstschaatser die een pirouette doet.

Als de luchtdruk in de kolom voldoende daalt dan wordt de roterende slurf zichtbaar doordat het vocht in de lucht condenseert. 

Wanneer de slurf de grond raakt spreken we van een windhoos. Bevindt de hoos zich boven water en komt er de slurf in contact met het wateroppervlak dan spreken we van een waterhoos. Blijft het bij een slurfje in de lucht dan noemen we dat een hoosje of tuba-cloud.

Een forse windhoos is eigenlijk het kleinere broertje van de tornado die uit een supercell ontstaat. Voor tornado's moet de wind aan de grond uit een andere richting waaien dan de wind op enige hoogte, ook is het een vereiste dat de wind dan sterk toeneemt met de hoogte; een best rumoerige atmosfeer dus. Voor een windhoos moet de atmosfeer een stuk rustiger zijn, hoe gek dat ook klinkt.

Zie ook:

Uitzonderlijk krachtige tornado bovenTsjechië

Een dagje mee met een stormchaser