Afgelopen donderdag ben ik vertrokken naar de Verenigde Staten. Vanwege de vrij centrale ligging is de stad Denver in de staat Colorado als beginpunt gekozen. Vanaf Schiphol werd de eerste vlucht ingezet naar het Texaanse Houston, daarna volgde de vlucht met Denver.

Vanwege zeer zware onweersbuien over het oosten van de Verenigde Staten had het vliegtuig naar Denver veel vertraging opgelopen. In de tussentijd waren al zeer zware onweersbuien ontstaan boven het noorden van Texas en in Oklahoma en delen van Kansas. Hierdoor moesten we een flink stuk omvliegen, maar we vlogen wel langs de zeer zware onweersbuien op. De zitplaatsen in het vliegtuig waren daarom ook strategisch gekozen, en de prachtige bui kon ook prima worden vastgelegd!

Na een korte nacht in een hotel in Denver moesten we ontzettend vroeg ons bed uit. Gelijk op onze eerste dag was er een kans op zeer zware onweersbuien in een strook over Kansas, Oklahoma en het noorden van Texas. Omdat we in Denver zaten, stond ons een autorit van ongeveer 9 uur te wachten, dat terwijl de buien die dag vrij vroeg moesten ontstaan.

In aller vroegte reden we in Denver weg. De zon kwam op toen we inmiddels ruim anderhalf uur in de auto zaten en nabij het stadje Lamar in Colorado reden. De atmosfeer was daar stabiel, waardoor er 's nachts mist was ontstaan. Deze mist gaf naast mooie sfeerbeelden ook een volledige mistboog cadeau. Dat is niet iets dat je verwacht te zien als je gaat tornadojagen. Het is een mooi weerfenomeen, dus het moest even worden vastgelegd.

We wisten dat het een lastige dag ging worden. Een front lag dwars over het noorden van Texas, het midden van Oklahoma zo richting het noordoosten van de Verenigde Staten. Noord van dit front was het stabiel en was de verwachting dat er geen buien gingen ontstaan. Ten zuiden van het front bevond zich warme en vochtige lucht, ideaal voor zware buien. Op grotere hoogte stond een flinke zuidwester, terwijl aan de grond een matige zuidoostenwind aanwezig was. De ingrediënten voor supercells waren aanwezig, de grote vraag was alleen of wij op tijd zouden zijn...

Na uren rijden ontstonden de eerste zware buien al in het noorden van Oklahoma en in het zuiden van de Texas Panhandle. De buien zagen er op de radarbeelden indrukwekkend uit, maar ze bevonden zich nog op enkele uren rijden van ons vandaan. Vanwege iets meer gunstige condities besloten we voor de buien nabij Lubbock (Texas) te gaan. Deze buien trokken geleidelijk noordoostwaarts naar het zuidoosten van Oklahoma, dus het stadje Childress in Texas werd ingevoerd in onze navigatie.

Tegen het einde van de middag kwamen we in de buurt van Childress. De buien waren inmiddels van exceptioneel formaat en zware supercells. Vanwege de vroege buienontwikkeling, konden de buien niet optimaal gebruik maken van een jet op lagere niveau's die pas in de namiddag en vroege avond moest gaan opsteken. Voor onze neus transformeerde de supercell naar een zware lijnvormige onweersbui, maar de zuidpunt bleef voor ons interessant. Buien in lijnvorm leveren vaak wel een schitterende shelf cloud op, zo ook deze keer!

Zaterdag is er opnieuw een kans op zeer zware onweersbuien en tornado's in de Verenigde Staten. Op de eerste dag is het door tijdgebrek dus niet gelukt om een tornado te kunnen spotten, wellicht lukt het op de tweede dag wel! Ook de dagen daarna zien er nog redelijk goed uit wat betreft de tornadokansen, dus wellcht volgen de komende dagen meer berichten vanuit de Verenigde Staten!