Bij de stad Tacoma in de staat Washington werd op 1 juli 1940 de op dat moment op drie na langste hangbrug van de wereld geopend. De 1.6 km lange brug over de Narrows hield het niet lang vol. Circa vier maanden later, op 7 november van dat jaar stortte de brug in nadat de aanhoudende de wind zoveel trillingen en beweging veroorzaakte in de constructie dat er geen houden meer aan was. De brug had op dat moment al uren lang vervaarlijk geschommeld in de forse wind.

Tijdens bouw werd al snel duidelijk dat de constructie bij een wind haaks op het gevaarte veel last had. Toen het wegdek werd aangelegd begon het bij een stevige wind al vaak te schommelen. Bij de opening van de brug waren er al dempende maatregelen getroffen, maar die bleken dus niet goed te werken.

Op de ochtend dat de brug instortte stond er een harde tot stormachtige wind vrijwel dwars op de brug. Nadat de brug in eerste instantie in de lengterichting als een rups ging wobbelen, ontstond er later ook een beweging vanuit de flank. Door de combinatie van deze bewegingen ging het wegdek meer en meer als een soort wokkel draaien en uiteindelijk brak het en stortte een groot deel van het wegdek in het water. De torens van de brug bleven staan en werden later bij een nieuwe brug opnieuw gebruikt. Het wegdek dat in het water viel ligt er nog steeds.

Hoewel de brug tijdens die ochtend nog open was er nog verkeer overheen reed zijn er geen mensen verongelukt. Toen de schommelingen zo heftig werden en er niet meer gereden kon worden zijn bestuurders uit de auto's gesprongen en naar de kant gerend. Alleen een hond die achterbleef in een auto heeft de ramp niet overleefd.

Bij hangbruggen zijn er twee belangrijke krachten die een rol spelen: de zwaartekracht en de wind. Het budget van de Tacoma bridge was erg krap en daarom werd er voor een andere bouwstijl en lichter bouwmateriaal gekozen. Het bleek al snel dat de opstaande zijkanten van de brug erg gevoelig waren voor de wind. Bij constante windsnelheden van 56 km/uur of meer ging het mis. Er ontstonden windwervels achter de opstaande randen boven en onder het wegdek die tot drukverschillen leidden waardoor de brug begon te bewegen. Omdat door het schommelen de wervels en het drukverschil verder versterkt werden ontstond er een zelfversterkend effect en uiteindelijk klapte de brug.

In 1950 was de brug herbouwd en opnieuw geopend. In 2007 werd er een compleet nieuw brug geopend over de Narrows, iets naast de oude brug. Beide bruggen zijn nu in gebruik.