Sneeuw is een vorm van neerslag die uit ijskristallen of een samenklontering hiervan bestaat. De ijskristallen hebben zes punten en ze zijn er in verschillen soorten en maten. Bij een temperatuur van +1 graad zijn de sneeuwvlokken het grootst. Vriest het 6 graden of meer, dan krijg je in de droge lucht losse ijskristallen, de bekendste vorm is de ijsster.

Als je aan sneeuw denkt, denk je aan kou. Vrieskou is precies wat je nodig hebt voor sneeuw. De hele luchtlaag waar de neerslag doorheen valt, moet een temperatuur hebben van rond of onder het vriespunt. Sneeuw krijg je dus alleen in ijskoude lucht. Wanneer bij ons in de winter de wind uit het noordelijke richtingen waait, wordt meestal lucht vanaf het poolgebied aangevoerd. Deze luchtsoort is ideaal voor de aanmaak van sneeuw want naast een koude atmosfeer geeft het relatief warme Noordzeewater extra energie voor buien. Bij een oostelijke wind is de lucht in de winter ook vaak berenkoud maar dan is de atmosfeer meestal te droog om neerslag te krijgen. Je hebt dus ook vocht nodig om neerslag te produceren. Met een noordelijke stroming van zeer koude lucht, vrij hoog in de atmosfeer van -30 graden, over de Noordzee ontstaan sneeuwbuien in lange buienstraten. Maar bij een westelijke koude luchtstroming kunnen ook sneeuwbuien tot ontwikkeling komen.

Ligt het kwik in de onderste meters van de atmosfeer enkele graden boven het vriespunt, dan smelten de vlokken deels en krijg je “natte”sneeuw. Natte sneeuw verdwijnt meestal gelijk. Alleen als er veel natte sneeuw in korte tijd valt, kan de sneeuw tijdelijk blijven liggen. Dit gebeurt dan vaak op koude oppervlakken zoals gras, daken en auto’s.

Een temperatuur in de hele luchtlaag onder het vriespunt levert droge sneeuw op. Je hebt verschillende soorten droge sneeuw; van ijsnaalden bij temperatuur fors onder nul (ook wel diamant dust genoemd en komt veelal in de poolstreken voor) tot poeder-, korrel- en motsneeuw van 5 mm grootte.