Deze geur van regen wordt door de meeste mensen als zeer prettig ervaren en ontstaat als regendruppels op zeer droge grond vallen. De geur heet met een duur woord petrichor een term die uit het Oudgrieks komt. Petra betekent steen en Ichor is een aanduiding voor het bloed dat door de aderen van de goden stroomde.

De oude Grieken hebben de naam waarschijnlijk nooit zelf gebruikt. De term petrichor is halverwege de jaren 60 geïntroduceerd door Australische wetenschappers die een experiment deden met stoom en hete rotsen.

Wanneer druppels op zeer droge grond vallen vangen ze als het ware een luchtbelletje dat onder de druppel komt. Deze luchtbel wil weer omhoog net zoals luchtbellen in een zwembad. Op die manier barsten allemaal kleine luchtbelletjes door de bovenkant van de druppel heen. De luchtbelletjes trekken een waterspoortje mee en bevatten ook bacteriën, miniscule planten- en dierenresten die op de grond lagen. Vervolgens drijven deze aërosolen door de lucht. Al deze elementjes waar de aërosol uit is opgebouwd hebben hun eigen geur. Samen vormen zij een melange van geuren die wij als de geur van regen ervaren.

Op bovenstaande video's van Young Soo Joung is goed te zien hoe de luchtbelletjes door de druppel heen barsten en wegzweven. Bedenk dat we het hier hebben over druppels van een paar mm in doorsnee.

Wetenschappers hebben onderzoek gedaan naar hoe Petrichor ontstaat. TIjdens dat onderzoek werd ook duidelijk dat virussen op deze manier zich via de lucht kunnen verspreiden. De aërosolen zouden zo voor de verspreiding van bepaalde ziektes kunnen zorgen. Hier wordt nog steeds onderzoek naar gedaan.

In de zomer na een droge periode is de geur het sterkst waarneembaar. Na een lange warme dag kan de geur goed los komen als de eerste druppels van een verkwikkende zomerbui vallen. De geur kan zo een mooi alarmbelletje zijn voor een naderende bui.