Wanneer er zeer koude en droge lucht (bijvoorbeeld vanaf het poolgebied) stroomt over relatief warm zeewater ontstaat er convectie. De opbouw van de luchtlaag wordt onstabiel en de  ‘warme’ lucht aan het wateroppervlak gaat opstijgen. Tijdens het opstijgen koelt de lucht af en treedt er condensatie op waardoor er een wolk ontstaat. De gecondenseerde lucht kan nog steeds verder stijgen in de koude omgevingslucht waardoor de wolk groeit  en groeit totdat de omgevingslucht niet meer kouder is. 

Omdat van onderaf nog wel stijgende lucht wordt aangevoerd zal aan de bovenzijde van de wolk de lucht zich horizontaal gaan verspreiden. Als dit met een constante snelheid gebeurt zal de wolk van boven zich uitspreiden als een cirkel.

Dit proces gebeurt natuurlijk niet op een enkele plek maar op veel meer plekken. De lucht die zich aan de bovenzijde verplaatst komt zo in aanraking met andere uitvloeiende luchtstromen. Deze horizontaal botsende luchtstromen kunnen niet verder omhoog en worden dus gedwongen naar beneden te bewegen. Tijdens die beweging naar beneden lost de bewolking op en zien we felle opklaringen tussen de buien wolken in.

Hierdoor ontstaat er een typische honingraatstructuur die vanuit de ruimte goed is te zien. Het fenomeen manifesteert zich vaak bij een echte koude-uitbraak achter een koufront. Een situatie waar we deze dagen mee te maken hebben. Het duidelijkst is het waarneembaar in het gebied waar de convectie net op gang komt. Naarmate je verder stroomafwaarts komt (dus dichter bij het koufront) wordt het beeld van de honingraten vaak meer diffuus.

Het tegenovergestelde van een open celstructuur is de gesloten celstructuur. In dit geval kunnen de wolken zich minder sterk ontwikkelen omdat er bijvoorbeeld meer invloed is van van hogedrukgebied. Er bevindt zich dan een inversie waardoor de lucht warmer wordt met de hoogte en de convectie wordt afgesneden. Wolken spreiden zich zo sneller en meer uit en doen meer aan als gelaagde bewolking ondanks dat convectie wel de bron is van het bestaan.

Bij een open celstructuur zien we dus juist de bewolking aan de randen terwijl bij de gesloten celstructuur de bewolking in het midden zit met de opklaringen (vaak erg diffuus) aan de randen. De kans op neerslag is bij de open structuur vaak groot door de betere verticale ontwikkeling van de wolken..