In de kuststrook kan het vaak zonnig zijn, terwijl er landinwaarts dikke stapelwolken voorkomen. In het najaar is het vaak zo dat juist in de kustgebieden forse buien vallen terwijl er in het binnenland geen spetter valt.

Dit komt door kustconvergentie. Bij een stroming vanaf zee kan boven (relatief) warm zeewater de lucht makkelijk onstabiel worden. Wanneer de lucht het land bereikt wordt deze afgeremd als gevolg van wrijving. Land zorgt voor meer wrijving dan een wateroppervlak.

Door het plots afremmen hoopt de lucht zich op en die kan maar een kant op en dat is naar boven. De stijgende lucht koelt af en condenseert met als gevolg wolken die uit kunnen groeien tot buien.

Het wrijvingseffect heeft ook gevolgen voor de windrichting. Boven land krimpt de wind (draait tegen de wijzers van de klok in). Een zuidwestenwind op zee, wordt boven land dan iets meer zuidelijk en ook dit versterkt het ophopingsproces en de uiteindelijke beweging naar boven. 

In de afbeeldingen hieronder is goed te zien dat september en oktober in de kustgebieden het meest nat zijn.

Wanneer de buien verder het land intrekken verliezen ze vaak hun energie door een gebrek aan aanvoer van vochtige lucht. Het ophopingseffect verdwijnt en daarmee de drive tot meer convectie. Daarnaast is het ook zo dat in de avonden en nachten de temperatuur boven land vaak lager is dan de temperatuur van het zeewater waardoor de atmosfeer ook stabieler wordt en de buien snel uitregenen.

Bij een noordwestelijke stroming kan het soms zo zijn dat het IJsselmeer als de Noordzee werkt. In de oostelijk helft van Flevoland kunnen dan buien soms de hele nacht aanhouden terwijl het elders in het binnenland droog blijft.

Foto boven artikel: Pia Legerstee