Bij weinig bewolking zijn in de duisternis vooral op het platteland veel sterren te zien. Een ster is een gasvormig hemellichaam, deze is tientallen tot duizenden lichtjaren verwijderd van onze aarde. De bekendste ster is onze zon. 

Een vallende ster heeft echter niets te maken met sterren, maar met ruimte ijs of stof en de lichtstraal wordt gemaakt in onze dampkring.

Onze aarde maakt jaarlijks dezelfde beweging zodat vrijwel rond dezelfde data bepaalde zones met ruimtegruis of -stof, ook wel meteoroïden genoemd, worden gepasseerd. Zo'n gebied met ruimtegruis, ijs en stof is achtergelaten door een komeet. 

Een meteoroïde is andere naam voor een stuk ruimtesteen, gruis, ijs of stof dat zich buiten onze dampkring bevindt. Wanneer de meteoroïde door onze dampkring valt, verdampt het en veroorzaakt het een lichtend spoor. Wat we zien noemen we een meteoor. In de volksmond wordt een meteoor een vallende ster genoemd. 

Het lichtspoor wordt veroorzaakt doordat het stuk ruimtesteen "verbrandt". Het krijgt door de hoge valsnelheid van gemiddeld 150.000 km per uur ook veel bewegingsenergie. Door deze energie worden in het pad van de meteoroïde elektronen van atomen in de atmosfeer weggeslagen (de atomen wordt geïoniseerd). Als de los geslagen elektronen weer terug komen bij de atomen(recombineren) komt er energie vrij in de vorm van licht, dat op de aarde wordt waargenomen als een lichtflits durend tot hooguit een paar seconden. Mocht je net op dat moment naar de sterrenhemel kijken, dan zie je dus een "vallende ster". Het proces speelt zich af in de atmosfeer op 80 tot 120 km hoogte. 

De grootte van de meteoroïde varieert van een zandkorrel tot een flinke rotsblok. Als de meteoroïde niet geheel opgebrandt is in de dampkring en het aardoppervlak bereikt, en het stuk ruimte steen wordt gevonden, dan is sprake van een meteoriet. De kans dat je een loterij wint is groter dan het vinden van een meteoriet.

Een vallende ster is in sommige delen van het jaar ook een behoorlijke toevalstreffer, maar in bepaalde periode zijn er juist heel veel meteoren te zien. 

Bijvoorbeeld halverwege de maand augustus en december is een groot aantal meteoren per uur te spotten. In augustus hangen de sterrenregens samen met de Perseïden, in december met de Geminiden. Tijdens deze periode lijken alle vallende sterren uit hetzelfde punt te komen. Dit punt noemen we de radiant. Het is echter perspectief wat doet lijken of ze allen uit één punt komen. Net als je op de treinrails staat, dan lijken deze ook in één punt te verdwijnen. Vanaf de aarde gezien lijkt een meteorenzwerm dus uit één punt te komen, of vanuit één sterrenbeeld. Een meteorenzwerm krijgt dan ook de naam van het sterrenbeeld vanwaaruit ze lijken te "vallen".

Foto omslag Adobe Stock